Bırak beni bu yollar uzun daha Bırak upuzunken saçlarım, dökülecek Bırak yanaklarım ıslanmamışken gözyaşımla Kuru bir elveda ve ardında acı...

Ayakkabısız arşınladı sokakları, Yandı, acıdı ayacıkları. Zaman gibi duramazdı. Elinde boş bir tencere, Kalbinde yorgunluk vardı. Çaldı bütün kapıları! Açan...

  Attıkları taşla tanklara değil, tarihin kalbine meydan okuyan intifadanın çocuklarına…     Benim odamın penceresi yok. Zaten odamda yok...

Keşkelerim olmasaydı keşke Doğup büyüdüğüm sokaklarda kalsaydım Meyvesinde doğduğum ağaçların Gölgesinde uyuya kalsaydım. Rüyalarda tutsaydım zamanı Yoluma çıkacakların yolunu değiştirseydim...

  Tam da kavga zamanı, dallar yeni çiçek açmış Sular uçlara kadar yürümüş Esnek kırılan her çubuk Bahane desen gökten...