​Yıllardır bana edebiyatın ne olduğunu soruyorlar. Edebiyat, bir güneşe bakmaktır; göz kamaştırır ama onsuz yaşam da imkânsızdır. Varlığı bir...

  Küskünüm...günlerdir yağmayan yağmura... Başımdaki kara bulutlara... Hiç esmeyen inatçı rüzgarlara... Oysa saklamıştım ben umudumu Küçük bir kalp kutusunda Yarınların...

  Edebiyat;insan ruhunun en derin köşelerini keşfeden,duyguları,düşünceleri ve deneyimleri ifade eden hayatın yansımasıdır.Gerçeği, hayal gücüyle harmanlayıp,estetik zevk duygusunu dil aracılığıyla...

Köpek havlamaları arasında sabaha uyanıyorum. Yarım yamalak sevişmelerden sonra. Bilindik sabahlar iç alemimizin travmasında Örtmekten aciz kalıyor, ruhumun gizliliği. Neden......

Kendi kendine konuşana deli derlermiş. Peki ya kendi kendine söyleşi yapana ne denir? Ben hep kelimelere hayran bir kız çocuğuydum....