Arif olan anlar aşkla gönülden dilden
Söz bilmeyen yıkar gönlü bilmeden
Ona söz söylemek gerekmez derken
Yıkılsın bu dünya insan gülmezken
Yıkar elbet gönül dilindeki edepsiz sözden
Söz bilmeze ne yapsın arif olan dili şişmeden
****
Elinde çalamaz ne duruyor o sazı
Aşkı bilmeyen çekemez yârin nazı
Yârim küser bana aşkla bazı bazı
Elime alırım türkü söylemek için sazı
Yıkar elbet gönül dilindeki edepsiz sözden
Söz bilmeze ne yapsın arif olan dili pişmeden
****
Kul Mehmet’im çalarım sazı ben aşkımla
Hayran hayran bakarım o yâre gözümle
Güldürürüm elbet aşk dolu sözümle
Elimde demet çiçek veririm elimle
Yıkar elbet gönül dilindeki edepsiz sözden
Söz bilmeze ne yapsın arif olan kefeni biçmeden
Mehmet Aluç-Kul Mehmet