Gözümün ıslaklığı saçlarıma bulaştı.
Kara yazılı alnım, secdeye ulaştı.
Soran olursa sebebi nedir tövbemin.
Vallahi bilmiyorum, hikmeti aklımı aştı.
Ağırlıktan sol omzu kırılmış bir kulum.
Nasıl merhamet bu, ne kadar ulusun.
Ben dahi beni affedememişken
Nasıl layık gördün beni, huzur senin huzurun.
Kaybetmişken kendimi Dar-ı Dünya’da.
Ne kadar önemim var bu yalan rüyada.
Şükrümün az geleceğini biliyorum.
Beni muhatap alıp korumana.
Ölümü istiyordum bana küstüğün zaman.
Darılmana rağmen, hicranım sebep dünyadan.
Ben çölün kızgın kumuna müstahaktım.
Ben bana sunmazdım bir damla ab-ı hayattan.
Herkesin bana yaptığı gibi, ben de san sırt dönmüştüm.
Zamanında sana karşı ben nankördüm.
Barıştı benimle, huzura kabul etti Allah’ım.
Bana rağmen tekrar sana döndüm.
Sevdiğim dahi gelmedi sen yokken.
Kuramadım ki, mutluluk duyayım hayalimden.
Senin olmadığın yerde duramaz o.
Koşarak uzaklaştı sensiz yüreğimden
Gözümün feri geldi, seccademin üzerinde.
Mutluluktan ayaklarım bulutların üstünde.
Övünmem artık aldım dersimi.
Sana bağlıymış her şey gibi ibadetim de.
Ruhuma çok eziyet ettim ayrıyken.
Ben engelledim, o secde etmek isterken.
Elimi duaya açsaydım eğer,
Yenilgi almazdım elimle beslediğim nefistir.
Affetti beni yücelerin yücesi kudret.
Meramım sensin, halim küslere ibret.
Kimsesiz değilmişim halbuki.
Yine korudu beni sonsuz merhamet.
İyileşti yüreğim Mevla’mın meskeni.
Tekrar geldi sevdiğim, imanımın çiçeği.
Yokluğunun terki zor gelmişti.
Çok özlemiştim onun visalini.
Gözüm nemli, feri de geldi.
Hisseder oldum yeniden hislerimi.
Geceden sana geldiğim gün.
Tekrar doğdu odamın güneşi.
İstikametini bulmuş yolcunun sevinci gibi.
Çocukça bir mutluluk sarıyor içimi.
Belki ben de bulamazdım.
Takip etmeseydim Resul’ün ayak izlerini.
Ölümden bana kalacaksa yer yanında.
Mazhar olacaksam en hayırlının şefaatine.
Bu mutluluk bana yeter.
İstersen hemen geleyim yanına.
Bunca günah işlemişken bu hayatta.
İzin ver çabam daim olsun rızana.
Layık olmadığımın farkındayım.
Ermeye başlamak istiyorum salaha.
Ölüm tek, sensiz olmak ölümü yaşamakmış.
Küsme bana Allah’ım, sensiz her şey noksanmış.
Önce ben geleyim, ruhum zaten revan sana.
Umudum odur ki 70. Ayet Furkan’a.
