Can vazgeçer canan için,
Vuslat Şeb-i Yelda gibi.
Aşkın kıblesine döndüm,
Yelkovanla akrep gibi.
Kovalıyoruz birbirimizi,
Bana yakın, benden uzak.
Âdem’i , kandıran şeytan,
Kurmuş türlü türlü tuzak.
Hak deryası, gönül aynası,
Kim ne görür ki orada?
Tecelli etmezse kalbe,
Ha Kâbe’de ara, ha burada.
Yanmış gönlün ateşini
Kevser suyu söndürür mü?
Bir insan günahkâr olsa da,
Tövbe onu döndürür mü?
Erenler mi, bulanlar mı?
Kimde ne var bilinmez ki.
Nefsi bedenden soyanlar,
Göz ile de görülmez ki.
Kim sevmiş Yunus gibi,
Mansur gibi var mısın dara?
Derviş olup dönmek yetmez,
Aşkı aşk ile, muhabbetle ara.
Nurdan sularda arınsam,
Hem yansam hem sönsem.
Siyahı beyazdan ayırıp,
Maddeden cevhere dönsem.
