Otogar kuşları sabah soğuğunda,
Çırparlar kanatlarını insan duygularına.
Ekmek verenler, eliyle besleyenler—
Hepsi için oradalar.
Otogar kuşları sabah soğuğunda,
Bazen huzur, bazen yağmurun sesi.
Bir de o kaldırımda oturanlar…
Herkes için bir düşünceydi.
Otogar kuşları sabah soğuğunda,
Ve beklerler sevilmeyi başlarından.
Şifaya davet olmak niyetindedirler.