Niye bu kadar çabaladıysak kafam almıyor. Değer, zaman, sevgi ne varsa verdik. Niçin? Hep kalsın diye . Neye yarar? Düşün ,hatırla hepsi gitti güzel birer anı olarak kaldı , belki de kötü. Ben inanmam iyiye, kötüye kendimi avuttuğum en büyük yalansa; vardı onda öğreneceğim bir şey. O da şu işte, değer verirsen karşılığında bir hiç alırsın, vermezsen sana değer verirler. Neden mi? Dünya denge içinde dostlarım terazi aynı noktada durabilmeli acı ama gerçek. Ya aşkı aradık yada dostluğu lakin her şey elbet bir vakit son bulacak, sonsuz olmayacak. Ruhumuzu ehlîleştirip gideceğiz pek çoğumuza ağır biliyorum fakat kim kaldırabilir ki? Bazen kaldıramamak lazım ışığı görebilmek için. O aydınlık işte senin tekrar kendine rastlamanı sağlayacak, tüm mesele bu güzel ruhlu insan.