Katilimsin / Zeliha Korkmaz

Yakıldıkça yükselen taçlarını narinliğin verdiği ruhuma mana bırakmayan duruşuyla ,ince ince sessizce bütünüme hapseden bir bir esirliğini bahşeden mecalsiz nefesime direnişim yok idi. derilerimin yandığı katlolduğu canım. kurumuştum, kaygısızdım ve tükenişe, esarete boyun eğmeye layıktım .haykırışlarımın dahasına kabulluğü.. Delice yanan çevremi kavrayan, hissimi sokula sokula kesen saran bu yangın! kırmızının yaratılmış en hoş mahkumu. Sezgim istedi bu vicdansızı ! yakarken teni dokunuşlarıyla yüreğimi hançer saplanırdı .. zaafım muhteşem zarafete. mimiklerim ihtiyatsız ; hallerim gülümsemekle yetinebilir ,gözlerimle hissettirir .Yaşlar sanki ümide meyilli söndüremezler yangınımı . tane tane ruhumun seyrini mükemmel akışıyla nazik ama fevkalade biçimde aksetti . Kinayesi sözlerime. Ahh daha çok yakıyordu .vazgeçmeye niyet ahlakıma ters ,tevazuma dürüsttü . Kalbime, dibime kadar işleyen hissimin âlemini sökene kadar karışan .en derinime kuşkusuz kabulümdü. evrenin söndürmeye gücünün yetmediği zarif başımı döndüren sancım. Soluğumun ruhunla hayat bulduğu . gücümü yitirdiğim son kefaretimle söylüyorum sana Direndiğime dair bir amil var mı ? Lüzumsuzdu olması.. aşıktım inim inim inleten hasmıma . Aşıktım, aşık…