Ressamın Ölümü
Ressam Nerino nun son çığlığı,
Spezia nın dik kayalıklarında yankılandı,
Dik evlerdeki insanları günlerce ağlattı…
Daha ölmemişken Nerino,
Amansız hastalığın pençesinde,
Gün be gün eriyordu…
Daha ölmemişken Nerino,
Türlü vaatlerle kandırıp,
Genç ve güzel karısını,
Zengin bir subaya verdiler,
Görülmemiş bir şeydi bu…
Güçlükle pencereyi araladı ressam,
Dışarıdaki çocuklardan birini çağırıp,
Karısı Rosettayı sordu,
”Gelinlik giydirmiş götürüyorlar” dedi.
Kendisini,
Düğün alayının geçeceği yola,
Götürmelerini istedi çocuklardan,
Öyle yaptılar…
Yürüyen orkestra eşliğinde,
Yavaşça ilerliyorlarken,
Karşılarında, Nerinoyu görüp durdular…
Çıt çıkmıyordu…
Karısı Rosetta ya bakarak,
”Dilerim Tanrıdan, Memelerin dolu,
Beşiğin boş kalsın” diye beddua etti.
Sonra haykırırcasına:
”Ben ölünce şu yamaca gömün…
Sel gelince mezarım kaybolacaktır.
Karısına sahip olamayan Nerinoyu,
Sel götürdü desinler”
Derin bir Ahhh çekerek öldü,
Ressam Nerino nun son çığlığı,
Spezia nın dik kayalıklarında yankılandı…
Soner Doğan
