İki pakete çıkardım yalnızlığı.
Biri bitmeden,
Diğerini içime çekiyorum.
Çayla şekeri de bıraktım bu aralar,
İstemiyorum!
Uzaklar var ya hani,
Gitmeye korktuğum.
İşte onları kırıp tam ortadan,
Demimde eritiyorum…
Neden böyleyim?
Düşünüyorum!
“Eylül’ün eli kulağında” ondandır diyorum.
Ama;
Bu yalana bir türlü kanamıyorum.
