Bir denizin kıyısında, suskun ufukta,
Güneş yavaşça iner, dağılır kucakta.
Kızıl bir ateşle boyar gökyüzünü,
Hüzünle karışır akşamın yüzünü.
Sanki bir vedadır her gün batımı,
Bir aşkın son nefesi, ruhun satımı.
Kelimeler yetmez bu sessiz ana,
Gönül sarılır hayale yana yana.
Gölgeler uzar, gecenin kollarında,
Hüzün dolanır karanlık yollarında.
Ama bil ki her batışta bir doğuş saklı,
Yarınlarda gizli, umutla aklı.
Böyle işte kanka, gün batımı her sefer,
Hem bir veda hem de yeni bir seher.
